38:. هفدهم ماه مِی،بهانه ای برای... .:

-->

همیشه پیش داوری ها و قضاوتهای کورکورانه وجود داشته و فکر میکنم وجود خواهند داشت،تغییر را از خودمان شروع کنیم،انسان باشیم و به انسانیت و ارزشهای انسانی و انسانها احترام بگذاریم،همیشه تفاوتها بازگو کننده ی فساد و تباهی و واپسگرایی نیستند،پس بهتر است مسئول اعمال و کردارخودمان باشیم و در جنگ با دیگران به خاطر متفاوت بودن نباشیم،رفتارهای بیمارگونه و پس زدنهای احمقانه را از خود دور کنیم تا بهتر و سالمتر زندگی کنیم...اینهمه طرد کردیم،انگ زدیم،عقده گشایی و مسخره کردیم،سوءظن نسبت به اقلیتها داشتیم!!! به کجا رسیدیم ؟اینهمه خشم و رفتارهایه غیر مسئولانه چه؟پس نتیجه میگیریم : اگر ذهن بیماری داریم،این طرز فکر پوچ که در عمق بودنمان را فرا گرفته از خود دور کنیم که چون دیگران مثل ما نیستند،مثل ما رفتار نمیکنند،ارزشهای متفاوتی دارند و مهمتر از آن طبیعتی متفاوت از ما دارند پس حتماً بیمارهستند وبهتر این است که در پی درمان خودمان باشیم.بیشتر مطالعه کنیم و بی پایه و اساس حرف نزنیم.

هفدهم ماه مِی بهانه ای شد برای یاد آوری بر این اصل که فاصله ها برای رسیدن به شرایط ایده آل زیاد هستند و تلاشها باید کرد و سختی ها باید کشید.با نفرت و خشونت مبارزه کرد و مسئولانه رفتار و زندگی کرد.برای یکبار هم که شده امتحان کنیم.